روغن حرارت چیست ؟

اگر بخواهیم به مشخصات فنی روغن حرارتی اشاره کنیم باید بگوییم که آن ها دارای ظرفیت گرمایی و نقطه جوش بسیار بالا هستند. این امر راندمان آن ها را افزایش می دهد. زیرا باعث می شود که در دمای بسیار پایین هم عملکرد مطلوب خود را حفظ کنند. هنگامی که نقطه جوش یک روغن زیاد باشد از بخار شدن آن جلوگیری می شود. در غیر این صورت باعث تبخیر شدن آن و ایجاد بخارات مایع در سیستم خواهیم بود.

ظرفیت حرارتی از دیگر ویژگی های فنی روغن حرارتی محسوب می شود. منظور از ظرفیت حرارتی، میزان گرمایی است که سیال یا مایع می تواند بدون تغییر دمای آن ثابت بماند. یک روغن حرارتی مرغوب باید از ظرفیت حرارتی بالایی برخوردار باشد. اگر روغن از ظرفیت کمی در این خصوص برخوردار باشد مقداری زیادی مایع یا سیال برای تبادل مقدار کمی گرما مورد نیاز است که در نهایت باعث افزایش هزینه استفاده از روغن و کاهش راندمان خواهد شد. معمولا روغن های انتقال حرارت که بر پایه معدنی هستند از دامنه دمایی بین 200 الی 400 درجه سانتی گراد برخوردار هستند.

عمر روغن انتقال حرارت

از آنجا که روغن های انتقال حرارت آلی با اکسیژن واکنش می دهند، عمر طولانی به مقاومت خوب در برابر اکسیداسیون بستگی دارد. وقتی هیدروکربن های اشباع شده با اکسیژن واکنش نشان می دهند، اسیدهای آلی که خطر خوردگی را افزایش می دهند و محصولات پلیمریزاسیون تولید می شوند که لجن و رسوبات چسبنده ایجاد می کنند. مس و آلودگی از جمله گرد و غبار، آب و زنگ زدگی میزان اکسیداسیون را افزایش می دهد، بنابراین جلوگیری از استفاده از سطوح بزرگ مس مهم است.

تست و آنالیز روغن انتقال حرارت

تفاوت بین روغن انتقال حرارت و فناوری روغن روانکاری را می توان با مشاهده نوع آزمایش انجام شده برای تشخیص تخریب روغن ها، بیشتر روشن کرد. دانستن خصوصیات سیال انتقال گرما می تواند به شما کمک کند بهترین روغن را برای استفاده انتخاب کنید و هزینه اضافی سیال انتقال حرارت را توجیه می کند. روغن انتقال حرارت مناسب، بازدهی نسبتاً سریع را از نظر عملکرد و طول عمر بالا فراهم می کند.

عوامل تخریب اولیه روغن های انتقال حرارت

• تعداد اسید کل (TAN)
• درصد مواد نامحلول، که لجن سیستم را ایجاد می کند.

فاکتورهای مهمی که در اندازه گیری روغن های صنعتی مهم است ایمنی آن ها در برابر آتش سوزی، دمای احتراق خودکار و نقطه اشتعال می باشد. نقطه اشتعال همان دمایی است که بخار سطح مایع در آن می سوزد با در صورت وجود عامل اشتعال، چشمک زن می شود. هر چه دمای اشتعال خودکار و احتراق خودکار بیشتر باشد ایمنی روغن در برابر آتش سوزی بیشتر می شود.

کاربرد روغن های انتقال حرارت

کاربردهای صنعتی روغن های انتقال حرارت متنوع است، از طراحی ساده و استاتیک گرفته تا سیستم های پیشرفته چند حلقه ای که عملکردهای بی شماری را در یک عملیات تولید انجام می دهند. از آنجا که در طراحی و فرایندهایی که از روغن های انتقال حرارت استفاده می شود، تغییرات زیادی وجود دارد، تعداد صنایعی که از این روش استفاده می کنند، بسیار زیاد است، که می توان به صنایع پلاستیک، لاستیک، کامپوزیت ها، قالب گیری، قالب گیری بادی، اکستروژن، تجزیه، تقطیر، سنتز، نفت و گاز و فرآوری گاز، پالایشگاه ها تبدیل پرس، رول، لمینیت و چاپ اشاره کرد.

مقایسه روغن انتقال حرارت و آب

روغن انتقال حرارت و آب دو ماده متفاوت برای انتقال حرارت در سیستم های مختلف است.

روغن انتقال حرارت: این نوع از روغن ها برای انتقال حرارت در سیستم هایی استفاده می شود که دمای بالایی را نیاز دارند. روغن انتقال حرارت می تواند دماهای بسیار بالا (تا حدود 300 درجه سانتی گراد) را تحمل کند. این روغن ها معمولاً دارای خواص ضد زنگ زدگی و ضد اکسیداسیون هستند و می توانند برای مدت طولانی در دماهای بالا کار کنند.

آب: آب یک ماده انتقال حرارت کم هزینه و موجود در اکثر مکان هاست. ولی نقطه جوش آب در حدود 100 درجه سانتیگراد است و اگر سیستم بیش از این درجه حرارت داشته باشد، آب به سرعت به بخار تبدیل می شود و نمی تواند به عنوان ماده انتقال حرارت موثر باشد. علاوه بر این، آب می تواند باعث خوردگی فلزات شود و نیاز به عوامل ضد زنگ و ضد منجمد دارد.

به طور کلی، انتخاب بین استفاده از روغن انتقال حرارت یا آب بستگی به نیازهای خاص سیستم و شرایط کاری دارد.

تفاوت روغن انتقال حرارت و روانکاری

بین خطوط تولید روغن انتقال حرارت و روغن روانکاری که توسط برخی از شرکت های نفتی به بازار عرضه می شود، تفاوت هایی وجود دارد. هم روغن انتقال حرارت و هم روغن روانکار، گرما را منتقل می کنند، ولی هر یک از آن ها برای عملکرد های مختلف فرموله می شوند. شاخص ویسکوزیته روغن ها از مهم ترین ویژگی هایی است که در انواع روغن ها متفاوت است.