مقایسه روغن موتور بنزینی و دیزلی

گرانروی روغن موتور

گرانروی روغن موتور جز اصلی ترین مواردی می باشد که در انتخاب یک روانکار می بایست در نظر گرفته شود. گرانروی روغنی که برای اتومبیل خود در نظر می گیرید، می بایست به اندازه ای باشد که در دمای پایین و همچنین در هنگام استارت زدن موتور به آسانی پمپ شده و به قطعات حساس اتومبیل برسد. مشخصه SAE در گرانروی روغن ‌های موتوری استفاده می شود.

برای مثال، مشخصه ای که بر روی بسته بندی برخی از روغن‌ ها با SAE 20W50 و یا SAE 40 مشاهده می کنید، نشان دهنده گرانروی آن روغن خواهد بود. یکی دیگر از مقایسه روغن موتور بنزینی و دیزلی این است که معمولا روغن موتور دیزلی دارای گرانروی بیشتری نسبت به روغن‌ موتور بنزینی می باشد و در صورت استفابنزده از آن در موتور بنزینی ایراداتی رخ خواهد داد.

مشکلات روغن موتور با گرانروی بالا

نخستین مشکل این خواهد بود که به علت بالا بودن گرانروی، مقدار اصطکاک داخلی روغن موتور بیشتر می شود و در هنگام کارکرد نیز حرارت زیادی بوجود می آید. افزایش حدود ده درجه سانتی گراد بیش از اندازه نرمال، در هنگام کارکرد اتومبیل موجب خواهد شد تا طول عمر روغن موتور به نصف طول عمر مفید خود کاهش پیدا کند.

ایرادی بعدی استفاده از روغن موتور با گرانروی بالا در موتور بنزینی این است که با توجه به بالاتر بودن گرانروی در روغن ‌موتور دیزلی، ضخامت روغن برای روان کاری در آن ها بیشتر می شود. پمپ اتومبیل های بنزینی نمی تواند روغن را در زمان درست به نقاط حساس و همچنین حیاتی موتور برساند که در نتیجه قطعات مرتبط با آن دچار سایش می شوند.

انتخاب درست روغن موتور

انواع روغن موتور برای استفاده در شرایط ویژه ای فرموله شده اند. روغن های پایه و مواد افزودنی به صورت معمول در موتور خودرو مورد استفاده قرار می گیرند. روغن های انتقال و یا هیدرولیک با هم مخلوط می شوند تا عملکرد روان کننده را در محیط های متفاوت نیز داشته باشند. بهره گیری از روغن موتور با کیفیت، برای موتور خودرو شما دارای مزایای بسیاری همانند روان بودن، ماندگاری بیشتر موتور و همچنین بازده بهتر را به همراه دارد.

عملکرد روغن موتور مناسب، محافظت از موتور خودرو در مقابل سایش با کاهش اصطکاک در بین قطعات متحرک می باشد. از دیگر عملکرد روغن موتور می توان به خنک نمودن سطوح روغن کاری شده، محافظت در مقابل خوردگی و زنگ زدگی، جلوگیری از تشکیل انواع رسوبات، از بین بردن آلودگی ها و همچنین خنثی نمودن تخریب اسیدی اشاره کرد.

بنابراین سوال این است که آیا بین روغن موتور گازی و روغن موتور دیزل تفاوتی وجود دارد؟

روغن موتورهای بنزینی و دیزلی با ترکیب روغن های پایه و مواد افزودنی برای دستیابی به عملکرد مطلوب ساخته می شوند.

با این حال، هنگام بررسی عملکرد مورد نیاز روان کننده برای هر نوع موتور، شروع به واگرایی می کنیم.

هنگامی که به روغن موتور فکر می کنید، ویسکوزیته مستقیماً به ذهن خطور می کند، زیرا یکی از مهمترین عناصر روان کننده است. بنابراین، دستیابی به ویسکوزیته مناسب از اهمیت نهایی برخوردار است.

به طور کلی، روغن موتور دیزل در مقایسه با روغن موتور گازی، ویسکوزیته بالاتر و قابلیت پمپاژ در دمای پایین تری دارد. اگر در موتورهای گازسوز استفاده می شد، ممکن بود چندین مشکل ایجاد شود، مانند تولید گرما، سایش و پارگی زودرس و موارد دیگر.

1. ویسکوزیته

ویسکوزیته مهمترین خاصیت روان کننده است. زمانی که من به عنوان مشاور کار می کنم و یک برنامه روانکاری طراحی می کنم، یکی از اولین قدم هایی که برمی دارم محاسبه ویسکوزیته مورد نیاز است. بدست آوردن ویسکوزیته مناسب از اهمیت بالایی برخوردار است. ویسکوزیته انتخاب شده باید در کمترین دمای راه اندازی قابل پمپاژ باشد و در عین حال از قطعات در دمای در حین کار محافظت کند.

به طور معمول، روغن موتور دیزل ویسکوزیته بالاتری دارد. اگر بخواهیم این ویسکوزیته بالاتر را در یک موتور بنزینی قرار دهیم، ممکن است چندین مشکل ایجاد شود. اولین مورد تولید گرما از اصطکاک سیال داخلی است. من قبلاً توضیح داده ام که چگونه این گرما بر عمر روغن تأثیر می گذارد. یک قانون کلی خوب این است که به ازای هر 10 درجه سانتیگراد دما را افزایش می دهید، عمر را به نصف کاهش می دهید.

مشکل دوم پمپ پذیری در دمای پایین این ویسکوزیته بالاتر است. در هنگام شروع سرد، روغن ممکن است بسیار غلیظ باشد و پمپ روغن به اجزای حیاتی موتور در دره بالابر برساند. این مطمئناً منجر به سایش زودرس خواهد شد، زیرا اجزاء بدون استفاده از روغن کاری در تعامل خواهند بود.

2. فواصل جایگزینی

با انواع مختلف روغن موتورهای موجود در بازار ، هر کدام دارای طول عمر پیشنهادی متفاوتی هستند و با سطح بالای مواد افزودنی در روغن دیزل، دوام بیشتری دارد و نیاز به تعویض روغن کمتری دارد.

3. مبدل کاتالیزوری و انتشار

مبدل کاتالیزوری محفظه ای است که حاوی پرکننده فلزی متخلخل است که بین موتور و صدا خفه کن در سیستم اگزوز قرار دارد. نقش آن تبدیل انتشارات سمی ناشی از موتور به محصولات جانبی پایدار قبل از ورود به جو است. برخی از محصولات جانبی احتراق (سرب، روی و فسفر) می توانند به شدت توانایی مبدل را برای انجام این کار فلج کنند. اولین تفاوت عمده بین روغن ها در اینجا نهفته است.

روغن موتورهای دیزلی دارای بار ضد سایش (AW) بالاتری به شکل دی آلکیل دی تیوفسفات روی (ZDDP) هستند. مبدل های کاتالیزوری در سیستم های دیزلی به گونه ای طراحی شده اند که بتوانند با این مشکل مقابله کنند، در حالی که سیستم های بنزینی چنین نیستند.

این یکی از دلایل اصلی عدم استفاده از روغن موتور دیزل در موتور بنزینی خود است. اگر خودروی شما قبل از سال 1975 ساخته شده باشد، احتمال زیادی وجود دارد که مبدل کاتالیزوری نداشته باشد و بنابراین عبارات فوق اعمال نمی شوند. البته امروزه بیشتر خودروهای داخل کشور به دلیل هزینه های بالای زندگی و بالا رفتن قیمت قطعات بابت خرید کاتالیزور اقدام نمی کنند و در نتیجه تصمیم به خالی کردن کاتالیزور کرده و همین امر باعث افزایش آلودگی هوا می شود.

4. سطوح افزودنی

روغن موتور دیزل در هر حجم مواد افزودنی بیشتری دارد. رایج ترین آنها افزودنی های شوینده بیش از حد هستند. این افزودنی چندین کار دارد، اما اصلی ترین آنها خنثی کردن اسیدها و تمیز کردن است. موتورهای دیزلی مقدار زیادی دوده و محصولات جانبی احتراق ایجاد می کنند. از طریق ضربه زدن، اینها به داخل میل لنگ راه پیدا می کنند و روغن را مجبور می کنند با آنها برخورد کند.

وقتی این بار اضافی اضافی را در یک موتور بنزینی قرار می دهید، اثرات آن می تواند برای عملکرد ویران کننده باشد. مواد شوینده همانطور که طراحی شده عمل می کند و سعی می کند دیواره های سیلندر را تمیز کند. این می تواند تأثیر نامطلوبی بر مهر و موم بین حلقه ها و آستر داشته باشد و در نتیجه فشرده سازی و کارایی از بین برود.